Etiquetas

sábado, diciembre 30, 2006

lunes, diciembre 25, 2006

Yo mismo


"Oración de Gestal"


Yo soy Yo,
Tú eres Tú,,
Yo hago lo mío,
Tu haces lo tuyo.
Yo no vine a este mundo a cumplir tus expectativas.
Tú no viniste a este mundo a cumplir mis expectativas.
Sí coincidimos, ¡qué hermoso!


Pero si no, no hay nada que hacer
Porque Yo soy Yo, y Tú eres Tú.


Del libro El Despertar - Raúl Ferrini

Los tres hermanos


Creo que después de la foto de Madalen, esta otra foto era obligada. Nos la sacó Dami en la última comida de hermanos que hemos tenido. Comimos en el Dena Ona, y lo pasamos muy bien. En esta ocasión faltaron Amaia y Javier. Les echamos mucho de menos. A ver si de aquí a la próxima reunión no pasa tanto tiempo y podemos disfrutar un poco de la familia, eso sí, recordando a los jefes que siempre están presentes en todas nuestras reuniones. Un besazo, hermanos.

Nire arreba maitea


Hau da Madalen, edo hobeto esanda, hau zara zu nire arreba maitea. Askotan esan dizut, baina gaur idatzi nahi dizut asko maite zaitudala. Urteak pasatu dira, arinegi, agian, baina zu izan zara niretzat nire txikitxu "maitia".
Bizi ditugu mila istorio,
guztiak izan dira politak.
Cantabas Juanita banana
o en el culo me mordías,
asustabas al vecino
y de risa te partías.
Al cura que era tartaja
le imitabas, ¡qué osadía!
También repartías cartas,
y por las escaleras te caías,
pero sabes Madalen, preciosa,
que yo siempre te quería.
Creo que si se le pone música se podría tararear. Yo no lo haré por si acaso.

Muxus. A.M.Z. Fernan

Yako


Zorionak, lagunok. Yako naiz eta Gabon Zoriontsua opa nahi dizuet. Dotore nago, ezta? Ba musus.

Zorionak eta Urte Berri On!

Aquí estamos los seis posando para la foto oficial de Navidad. En esta noche, como en todas las demás, nos acordamos de los que no están ya con nostros: en especial de Jose Mari, de mi ama y de mi aita. Un brindis por ellos.

domingo, diciembre 24, 2006

De Xabier Paya a su Amatxu querida

Bost izen bota nahi dodaz
merezi daben neurrira:
maisu handi Amuriza
eta Lopategi, biba!
Trino ta Joseba Santxo
epaile onenak dira,
bosgarrena ulertu barik
hor egongo da begira.
Tú no nos diste el euskera,
pero nos diste la vida,
nos llevaste a la ikastola,
aprendimos enseguida,
ya es hora de que entiendas
el canto que nos motiva.
Esta txapela es tuya,
ay, nire amatxu querida!

Para todas las amatxus y en especial para la mía.

domingo, diciembre 17, 2006

En Etxalar el puente de la Inmaculada



¿Qué guapos están los cuatro! Ahí en Etxalar, junto a la "Lamien txalanta". Abrigaditos porque lo que se dice calor, calor... no hacía. Todo lo bueno pasa rápido, y así se nos han pasado los 5 días del puente. Pero pronto nos veremos de nuevo. Ya sacaré un ratito para tomar una copa con vosotros. Por de pronto os envío mi felicitación: ZORIONAK ETA URTE BERRI ON!

domingo, noviembre 12, 2006

QUERER VS AMAR

Quiero, querer es contrario a amar,
querer es poseer, amar es dejar libre,
querer es poder, amar es despojarse,
querer es voluntad, amar es mucho más...
querer indica urgencia, amar es eternidad...
querer es yo primero, amar igual o atrás...
No quieras, no desees, ama...
Ama, ámate a ti misma,
con paciencia, con ternura,
con fe, con esperanza
Ama, ama a todo el que te cruza
valora al viejo y al muchacho
al que te dejo, a los que te dejaron
a tu hija, al de al lado...
a la linda, a la fea, a la amarga,
a la traicionera...
Cuando todos sean tan importantes,
tú y los otros, muy importantes,
verás que bello es encontrarse...

PASAJERO

DESDE EL BALCÓN DE ETXALAR

KAROLA DE MAR


powered by ODEO

DE FUENGIROLA A ETXALAR





Cuando se va disipando el recuerdo de los días pasados en Fuengirola, empieza a aparecer el regustillo por el próximo encuentro en Etxalar. Para fusionar ambos recuerdos, tenemos estas dos fotos que nos harán que no olvidemos Fuengirola por pasado, ni que el deseo nos estrese por el futuro en Etxalar.

Oi ama Eskual Herria - La canción


powered by ODEO

Oi ama Eskual Herria - Hondarribia





Esta canción de Benito Lertxundi se la dedico a Elvira porque sé que le encanta. La acompaño con esta foto en Hondarribia que tan buenos recuerdos me trae. Un muxu.

martes, octubre 17, 2006

AMANECER EN FUENGIROLA

Eran poco más de las ocho de la mañana. Desde la terraza la vista es impresionante. El sol aparece sin prisas y se adueña, en pocos minutos, de todos los secretos de la noche: un nuevo día comienza. Hoy el recuerdo de los días vividos me llena de nostalgia.

domingo, octubre 15, 2006

Jose y Elvira / Elvira y Jose


¡Qué rápido se nos ha pasado nuestro puente en Fuengirola! Han sido unos días muy agradables. Hemos disfrutado de lo lindo. Queremos daros las gracias por haberos desvivido con nosotros.

sábado, octubre 14, 2006

Fuengirola 2006


Todavía nos queda un día por disfrutar en compañía de nuestros queridos amigos mijeños. Desde que llegamos el martes por la noche la estancia con ellos ha sido un auténtico lujo. La Feria de Fuengirola: "im-presionante", pero minúscula comparada con el corazón y el cariño de Elvira y Jose. Alvaro ha estado con nosotros desde el martes. un lujo de chaval. Omar llegó con un "va fanculo" en respuesta al "come va?" (no sé si se escribe así) que nos hizo reír un rato.

martes, octubre 03, 2006

Copine


No recuerdo cuándo te conocí. Ni creo que te recuerde en los primeros días en los que compartíamos intereses comunes por la psicopedagogía. Intereses que iban a ser decisivos para llegar a ser mi copine. Pero hubo un email. Una llamada de atención y te colaste como quien no quiere la cosa. Y sin darme cuenta estabas en el Gabinete. Qué sutilmente traspasaste el umbral y con qué fuerza. Desde ese primer día me atrajo tu ímpetu. Yo no quería más gente en el Gabi, pero tú no fuiste gente, te convertiste en la copine: trabajadora, inquieta, curiosa (beti arakatzen), infatigable, ... Me llovían emails, se evaporaba la tinta, las fundas se desvanecían con inusitada velocidad. Eras tú. Han pasado unos meses y no has cambiado un ápice. Lo que desaparecía sigue desapareciendo, pero de manera más ordenada. Sigues demandando... y dando. Sí, te entregas con la fuerza adolescente, emprendes cada nuevo proyecto con el interés de quien todo lo quiere saber y, a veces, sólo a veces, cuando algo no te sale bien, sabes lograr la comprensión, mi comprensión, con un sencillo: "soy humana, a veces cometo errores". Sigue siendo humana, copine. Por lo menos hasta que me quede una leve sonrisa con la que poder responderte diciéndote: ¡Qué grande eres, pequeña!Con todo mi cariño y admiración. Copain

A mis padres


Ayer escribí un pequeño relato que luego por problemas técnicos tuve que borrar. Hoy, ya no serán las mismas palabras pero sí los mismos sentimientos. El texto estaba dirigido a mis padres, cuyo permanente recuerdo me motiva a ser cada día todo lo feliz que se puede ser y a hacer que los demás sean a su vez lo más felices que puedan. Decía que eso me lo enseñaron ellos. A valorar lo poco y lo "casi nada"; a disfrutar de las pequeñas cosas que nos podíamos permitir y a valorar todo lo que teníamos, sobre todo a nosotros mismos. Por eso, en el estreno de este blog, los primeros recuerdos han sido para ellos. Y como consecuencia del recuerdo, me prometía tener como principio inspirador de esta hoja lo siguiente: "Nunca escribiré nada aquí, que no esté motivado por el cariño, ni dedicaré mi tiempo a peleas inútiles. Pero todo lo que escriba lo haré con el mayor respeto para tod@s y para mí". Pues que así sea, y para ello la primera foto será una que nos sacamos en Oria (Lasarte), mi hermano, mis aitas y yo. De esto hace unos cuantos años.
Nadie muere mientras se les recuerda con cariño. Un beso ama, un beso aita.

lunes, mayo 01, 2006

En Noja

A veces pasan cosas que no podemos entender. Pero pasan. Lo importante no es que las entendamos, sino que pasen. Tal vez alguna vez, a fuerza de pasar, logremos entender. ¿Me entiendes?
¿O pasas?

domingo, abril 30, 2006

Presentación

Soy un orientador de instituto que ronda el medio siglo. No tengo mayores pretensiones al publicar este blog que la de llegar a quien le puedan interesar mis reflexiones. Reflexiones que versarán sobre la educación, nuestra sociedad, sobre la vida y sobre mí. Si en los escritos que aparezcan encuentras algo útil, me daré por satisfecho.
Un abrazo.

Fernan